โป๊ปสอน อย่ากลัวหรืออาย เวลาขอความช่วยเหลือจากคนอื่น เพราะนี่คือการยอมรับความอ่อนแอของเราด้วยความถ่อมตน

• โป๊ปเลโอ สอน อย่ากลัว อย่าอาย เวลาร้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่น เพราะนี่คือการยอมรับความอ่อนแอของเราด้วยความถ่อมตน

• ทรงชี้ ชีวิตจะสมบูรณ์ไม่ใช่เราต้องแข็งแกร่ง แต่เราต้องรู้จักยอมรับความอ่อนแอ และขอความช่วยเหลือด้วย

ช่วงสายวันพุธที่ 3 กันยายนที่ผ่านมา พระสันตะปาปา เลโอ ที่ 14 ทรงออกมาพบปะและสอนคำสอนในการเข้าเฝ้าทั่วไป ซึ่งจัด ณ ลานหน้ามหาวิหารนักบุญเปโตร นครรัฐวาติกัน วันนี้ พระสันตะปาปาทรงแบ่งปันพระดำรัสสุดท้ายของพระเยซูบนไม้กางเขน นั่นคือ “เรากระหาย” (จอห์น 19:28) โดยสอนว่า คำพูดนี้เผยให้เห็นถึงหัวใจของความรอด ซึ่งสวนทางกับค่านิยมของโลกสมัยใหม่

สำหรับใจความสำคัญของบทสอน Pope Report สรุปให้ดังนี้

1. เรากระหาย: บทเรียนว่ารักแท้ต้องรู้จัก “ร้องขอ” ไม่ใช่แค่ให้เท่านั้น

พระสันตะปาปาเริ่มต้นด้วยการอธิบายว่า พระดำรัสของพระเยซูไม่ใช่การแสดงออกถึงความพ่ายแพ้ แต่เป็นการเปิดเผยความหมายที่ลึกซึ้งที่สุดของการดำรงอยู่ของพระองค์

“บนไม้กางเขน พระเยซูไม่ได้ปรากฏองค์ในฐานะวีรบุรุษ แต่ในฐานะผู้ร้องขอความรัก ... ความกระหายของพระเจ้าผู้ถูกตรึงกางเขน นี่คือการแสดงออกถึงความปรารถนาอันลึกซึ้ง มันคือความปรารถนาความรัก ความสัมพันธ์ และความเป็นหนึ่งเดียวกัน”

“พระเจ้าไม่อายที่จะร้องขอการจิบน้ำ พระเจ้ากำลังบอกเราว่า ความรักต้องเรียนรู้ที่จะร้องขอ ไม่ใช่เพียงแค่ให้เท่านั้น” พระสันตะปาปา ตรัสแบ่งปัน

2. ชีวิตจะสมบูรณ์ไม่ใช่เราต้องแข็งแกร่ง แต่เราต้องรู้จักยอมรับความอ่อนแอ และขอความช่วยเหลือด้วย

จากนั้น พระสันตะปาปาชี้ให้เห็นถึงความจริงที่ขัดแย้งกัน หลายครั้ง ค่านิยมของโลกสมัยใหม่จะเน้นเรื่องการพึ่งพาตนเองอย่างมีประสิทธิภาพ แต่พระสันตะปาปาบอกว่า การร้องขอความช่วยเหลือไม่ใช่ความล้มเหลว แต่มันคือการยอมรับความจริงอย่างถ่อมตน

พระสันตะปาปา ตรัสว่า “พระเจ้าช่วยให้รอดไม่ใช่ด้วยการกระทำ แต่ด้วยการปล่อยให้ตนเองถูกกระทำ ไม่ใช่ด้วยการเอาชนะความชั่วร้ายด้วยกำลัง แต่ด้วยการยอมรับความอ่อนแอของความรักจนถึงที่สุด ความรอดไม่ได้พบในความเป็นอิสระ แต่ในการยอมรับความต้องการของตนเองอย่างถ่อมตน”

“ชีวิตจะสมบูรณ์ได้ ไม่ใช่เมื่อเราแข็งแกร่ง แต่เมื่อเราเรียนรู้ที่จะรับ ดังที่พระเยซูทรงรับฟองน้ำชุบน้ำส้มสายชูจากมือของผู้อื่น ก่อนจะตรัสว่า ‘สำเร็จบริบูรณ์แล้ว’ แม้แต่พระบุตรของพระเจ้ายังเลือกที่จะร้องขอความช่วยเหลือ ดังนั้นความกระหายของเราเช่นกัน ความกระหายในความรัก ในความยุติธรรม ก็เป็นเครื่องหมายของความจริง ไม่ใช่ของความล้มเหลว”

3. อย่ากลัว อย่าอาย ที่จะขอความช่วยเหลือจากคนอื่น

ช่วงท้าย พระสันตะปาปาทรงให้กำลังใจว่า การยอมรับความต้องการของตนเองเป็นการปลดปล่อยเราให้เป็นอิสระ มันไม่ใช่เรื่องน่าอาย  

“ความเปราะบางของเราก็เป็นสะพานสู่สวรรค์ได้ เมื่อเรามีความกล้าหาญที่จะยอมรับมัน เพราะแท้จริงแล้ว ในการร้องขอนี้เองที่หนทางแห่งอิสรภาพได้ถูกเปิดออก ไม่ใช่เสแสร้งว่าเราอยู่ได้ด้วยตัวเอง”  

“ความรู้สึกโหยหาและต้องการความรักความช่วยเหลือที่อยู่ในใจของเราทุกคน นี่คือความรู้สึกเดียวกันกับที่พระเยซูรู้สึกบนไม้กางเขนเมื่อตรัสว่า ‘เรากระหาย’ การกล้าที่จะยอมรับและพูดออกมาว่า ‘เราต้องการความช่วยเหลือ’ เป็นการกระทำที่เป็นมนุษย์ที่สุด เพราะเราทุกคนต่างอ่อนแอและต้องการกันและกัน แต่ในขณะเดียวกัน ก็เป็นการกระทำที่เป็นพระเจ้าที่สุด เพราะเป็นการเลียนแบบพระเยซูผู้ทรงถ่อมตนลงอย่างถึงที่สุด”

“ด้วยเหตุนี้ เราต้องอย่ากลัวที่จะร้องขอ หรืออายที่จะยื่นมือออกไปขอรับความช่วยเหลือจากผู้อื่น แม้ในเวลาที่เราจะรู้สึกว่าตนเองไม่ดีพอหรือไม่สมควรได้รับก็ตาม เพราะความรอดพ้นที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่ความแข็งแกร่งหรือการพึ่งพาตนเองได้อย่างสมบูรณ์ แต่กลับซ่อนอยู่ในการกระทำที่ถ่อมตนและเรียบง่ายเช่นนี้เอง” พระสันตะปาปา ตรัสปิดท้าย

Source:

- https://www.vatican.va/content/leo-xiv/en/audiences/2025/documents/20250903-udienza-generale.html