สรุปบทเทศน์พระสันตะปาปา ประจำวันอาทิตย์ที่ 26 เมษายน 2020

โป๊ปฟรานซิสอวยพรลานหน้ามหาวิหารอันว่างเปล่าเมื่อวันที่ 26 เม.ย.2020/ Photo: Vatican Media

- มิสซาเช้า ช่วงเริ่มพิธี พระสันตะปาปาภาวนาให้ครอบครัวต่างๆ ที่กำลังเศร้าโศก เพราะไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร เฉพาะอย่างยิ่ง ครอบครัวที่ประสบปัญหาการเงินและไม่มีงานทำจากวิกฤติโรคระบาด

พระวรสารวันนี้เป็นเหตุการณ์ที่ศิษย์สองคนเดินไปหมู่บ้านเอ็มมาอุส พระเยซูมาร่วมเดินไปกับเขา แต่เขาจำพระองค์ไม่ได้ พระสันตะปาปาจึงเทศน์แบ่งปันว่า

- คริสตชนคือคนที่ได้พบพระเยซูและยอมให้พระองค์พูดคุยกับเขาเหมือนศิษย์สองคนนั้น สิ่งนี้เริ่มต้นจากการที่หลายต่อหลายครั้ง เราเกิดความกระหายในจิตวิญญาณที่ยังไม่ได้รับการเติมเต็ม เพียงแต่เราไม่รู้ตัว เราเดินไปบนหนทางที่ผิดมากมาย หนทางเหล่านี้ทอดยาว แต่สุดท้ายเราก็ไม่พบสิ่งใดที่ทำให้จิตวิญญาณของเราพึงพอใจและถูกเติมเต็ม เพราะสิ่งที่เรากระหายหาจริงๆ แล้วคือการได้พบกับพระเจ้าต่างหาก

- พระเจ้าก็เช่นกัน พระองค์ทรงกระหายที่จะพบเรา เพียงแต่พระเยซูทรงให้ความเคารพต่อสถานการณ์ในชีวิตส่วนตัวของเรา พระองค์จึงเดินช้าๆ ตามจังหวะของพระองค์ พระเยซูรอว่า "เราพร้อมเมื่อไหร่" ที่จะคุยกับพระองค์ พระเจ้าอยากได้ยินเราพูดด้วย เพื่อที่พระองค์จะเข้าใจและตอบสนองอย่างถูกต้องต่อสิ่งที่จิตวิญญาณของเรายังไม่พึงพอใจและยังไม่ได้รับการเติมเต็ม เมื่อถึงจังหวะที่ความไม่พอใจของเราได้พบกับพระเยซูแล้ว ชีวิตแห่งพระหรรษทานและชีวิตที่ครบครันก็จะบังเกิดขึ้น

- หลายครั้งในชีวิต เราก็พบพระเยซูแบบที่ศิษย์สองคนนี้ได้พบนั่นแหละ กล่าวคือ เราพบพระองค์ในความมืดมิดของปัญหาที่เราประสบ พระเจ้าอยู่ตรงนั้นเพื่อช่วยเราในความสิ้นหวังเสมอ พระเจ้าเดินร่วมทางไปกับเรา เพราะพระองค์ปรารถนาจะพบเรา นี่คือแก่นของศาสนาคริสต์

ช่วงเที่ยง พระสันตะปาปาทรงนำสวดบทราชินีแห่งสวรรค์ ก่อนภาวนา พระองค์ทรงให้ข้อคิดว่า

- เราจำเป็นต้องเปลี่ยนนิสัย "ขี้บ่น" มาเป็นความชื่นชมยินดี เพราะเมื่อเราบ่น เราก็ไม่ได้มีความชื่นชมยินดีในจิตใจ เมื่อเราบ่น เราก็อยู่ในพื้นที่สีเทาแห่งความเศร้า สิ่งนี้ไม่ได้ช่วยเราและไม่ได้ทำให้เราเติบโตขึ้นเลย