Domine, quo vadis? และกลับมาเพื่อปิด Pope Report ด้วยตัวเอง
สวัสดีผู้อ่าน Pope Report อย่างเป็นทางการครับ
หลังจากหยุดพัก (Sabbatical) มาเกือบ 1 ปี ก็ได้เวลากลับมาทำข่าวพระสันตะปาปาในรูปแบบภาษาไทยที่ตัวเองเริ่มไว้เมื่อปี 2002 จนถึงวันนี้ปี 2018 ก็ 16 ปีพอดี
หลายท่านคงสงสัยและยังไม่ทราบว่า ช่วงที่หายไปเกือบ 1 ปี เกิดอะไรขึ้น ทำไมผมหยุดไปเลย คำตอบหลักๆ มีสองอย่าง
หนึ่ง 90% >> ผมทุ่มสมาธิทั้งหมดให้กับบริษัทที่ผมกับเพื่อนตั้งขึ้นมาเมื่อกลางปี 2016 ผมให้เวลาแทบทั้งหมด (จนดึงเวลาตอนกลางคืนของ Pope Report ไปด้วย) เพื่อสร้างบริษัทให้ไปได้อย่างราบรื่น จนถึงปัจจุบัน บริษัทยืนได้ด้วยตัวเอง ทุกอย่างไปได้ดีมากๆ
สอง 10% >> หลายท่านอาจยังไม่ทราบ ภรรยาผมเพิ่งคลอดลูกชายคนที่ 2 เมื่อวันคริสต์มาสปีที่แล้ว ช่วงที่หายไป ก็เพราะกลางคืน ลูกคนที่สองยังไม่นอนยาวๆ กว่าจะหลับได้ บางทีผมก็ง่วงจนจะสลบแล้ว ทำให้ไม่มีพลังมาทำ Pope Report (นี่จึงเป็นเหตุผลว่า ทำไมช่วงนี้ Pope Report มารายงานข่าวดึกมาก หลัง 5 ทุ่มไปแล้ว เพราะผมต้องรอให้ลูกสองคนหลับก่อนนั่นเอง)
ช่วงที่หยุดไป ผมเคยคิด "จะเลิกไปเลย" เพราะคิดว่าทำบริษัทของตัวเองแล้ว คงไม่มีเวลาให้ Pope Report แน่ๆ อีกอย่าง คำพูดของพระสันตะปาปา ฟรังซิส ก็วนเวียนในหัวผมบ่อยๆ นั่นคือ "พ่อแม่ต้องกล้าเสียเวลาอยู่กับลูก" บางทีทำ Pope Report มันก็ดึงเวลาของลูกไปเช่นกัน (มันทำให้ผมคิดถึงแต่การทำข่าว จนไม่มีสมาธิให้ลูก หลายครั้งผมรู้สึกว่า มันไม่ถูกต้องที่ต้องทำแบบนี้)
เมื่อเป็นเช่นนี้ ผมเลยตั้งใจแล้วว่า "เลิกดีกว่า เลิกแบบเงียบๆ นี่แหละ" แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะเลิกจากงานที่ตัวเองสร้างขึ้น
ภาพประกอบบทความนี้ ผมเพิ่งเปลี่ยนให้เป็น Cover Photo ภาพนี้ชื่อ "Domine, quo vadis?" (อาจารย์ พระองค์กำลังจะไปไหน) นี่คือคำพูดที่นักบุญเปโตรถามพระเยซู ขณะกำลังหลบออกจากกรุงโรม เพื่อหนีการถูกตรึงกางเขน แต่พระเยซูที่แบกกางเขนมาด้วย ตรัสตอบว่า "Romam vado iterum crucifigi" (เรากำลังไปกรุงโรม เพื่อรับการตรึงกางเขนอีกครั้ง)
หลังจากนั้น เปโตรเปลี่ยนความคิด เพราะพระเยซูดึงสติเขาให้คิดว่า "เจ้าจะหนีไปไหน" ที่สุดแล้ว เปโตรไม่หนีแล้ว เขาเดินกลับไปกรุงโรม และไปรับการตรึงกางเขนที่นั่น
นี่คือเรื่องที่ผุดขึ้นในความคิดผมหลายครั้งระหว่างที่หยุดไปเกือบ 1 ปี เวลาคิดจะเลิก มันจะมีคำพูดดังขึ้นมาว่า "จะไปไหน" เป็นประจำ นอกจากนี้ 1-2 เดือนที่ผ่านมา ผมเจอคนเยอะมาก ถามว่า "ไม่ทำ Pope Report แล้วเหรอ"
ผมไตร่ตรองหลายรอบและคิดว่า การที่ธุรกิจของผมไปได้ค่อนข้างดี มันน่าจะเกิดจากพระพรที่พระเจ้ามอบให้ ไม่แน่ใจว่า เกิดจากพระพรจากการทำ Pope Report หรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ เมื่อพระเจ้ามอบสิ่งที่ดีให้ เราต้องทำงานตอบแทนพระองค์ ขณะเดียวกัน การที่ลูกชายคนเล็กเริ่มหลับยาว ก็ยิ่งเน้นย้ำว่า ผมควรจะกลับมาทำให้งานที่ตัวเองสร้างขึ้นเมื่อปี 2002 เสร็จสิ้นลงไปด้วยตัวเอง
แต่การกลับมาครั้งนี้ ผมจะทำข่าวได้แบบสม่ำเสมอทุกคืนหรือไม่นั้น ผมไม่สามารถรับประกันได้ แต่จะ "พยายาม" ทำให้ได้ดีที่สุด เพื่อให้ทุกคนได้ติดตามข่าวพระสันตะปาปา
ส่วนคำพูดที่ผมบอกว่า "ผมกลับมาทำข่าวอีกครั้ง เพื่อจบงานที่ผมเริ่มขึ้น (I come to finish what I started)"
ผมวางแผนว่า จะทำหน้าที่นี้ไปจนจบสมณสมัยของสมเด็จพระสันตะปาปา ฟรังซิส เพราะเริ่มต้นตั้งแต่วันแรก ก็ควรจะทำให้จบจนวันสุดท้าย เหมือนที่ผมเคยทำข่าวตั้งแต่วันแรกของพระสันตะปาปา เบเนดิกต์ ที่ 16 นั่นเอง
หลังจากหยุดพัก (Sabbatical) มาเกือบ 1 ปี ก็ได้เวลากลับมาทำข่าวพระสันตะปาปาในรูปแบบภาษาไทยที่ตัวเองเริ่มไว้เมื่อปี 2002 จนถึงวันนี้ปี 2018 ก็ 16 ปีพอดี
หลายท่านคงสงสัยและยังไม่ทราบว่า ช่วงที่หายไปเกือบ 1 ปี เกิดอะไรขึ้น ทำไมผมหยุดไปเลย คำตอบหลักๆ มีสองอย่าง
หนึ่ง 90% >> ผมทุ่มสมาธิทั้งหมดให้กับบริษัทที่ผมกับเพื่อนตั้งขึ้นมาเมื่อกลางปี 2016 ผมให้เวลาแทบทั้งหมด (จนดึงเวลาตอนกลางคืนของ Pope Report ไปด้วย) เพื่อสร้างบริษัทให้ไปได้อย่างราบรื่น จนถึงปัจจุบัน บริษัทยืนได้ด้วยตัวเอง ทุกอย่างไปได้ดีมากๆ
สอง 10% >> หลายท่านอาจยังไม่ทราบ ภรรยาผมเพิ่งคลอดลูกชายคนที่ 2 เมื่อวันคริสต์มาสปีที่แล้ว ช่วงที่หายไป ก็เพราะกลางคืน ลูกคนที่สองยังไม่นอนยาวๆ กว่าจะหลับได้ บางทีผมก็ง่วงจนจะสลบแล้ว ทำให้ไม่มีพลังมาทำ Pope Report (นี่จึงเป็นเหตุผลว่า ทำไมช่วงนี้ Pope Report มารายงานข่าวดึกมาก หลัง 5 ทุ่มไปแล้ว เพราะผมต้องรอให้ลูกสองคนหลับก่อนนั่นเอง)
ช่วงที่หยุดไป ผมเคยคิด "จะเลิกไปเลย" เพราะคิดว่าทำบริษัทของตัวเองแล้ว คงไม่มีเวลาให้ Pope Report แน่ๆ อีกอย่าง คำพูดของพระสันตะปาปา ฟรังซิส ก็วนเวียนในหัวผมบ่อยๆ นั่นคือ "พ่อแม่ต้องกล้าเสียเวลาอยู่กับลูก" บางทีทำ Pope Report มันก็ดึงเวลาของลูกไปเช่นกัน (มันทำให้ผมคิดถึงแต่การทำข่าว จนไม่มีสมาธิให้ลูก หลายครั้งผมรู้สึกว่า มันไม่ถูกต้องที่ต้องทำแบบนี้)
เมื่อเป็นเช่นนี้ ผมเลยตั้งใจแล้วว่า "เลิกดีกว่า เลิกแบบเงียบๆ นี่แหละ" แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะเลิกจากงานที่ตัวเองสร้างขึ้น
ภาพประกอบบทความนี้ ผมเพิ่งเปลี่ยนให้เป็น Cover Photo ภาพนี้ชื่อ "Domine, quo vadis?" (อาจารย์ พระองค์กำลังจะไปไหน) นี่คือคำพูดที่นักบุญเปโตรถามพระเยซู ขณะกำลังหลบออกจากกรุงโรม เพื่อหนีการถูกตรึงกางเขน แต่พระเยซูที่แบกกางเขนมาด้วย ตรัสตอบว่า "Romam vado iterum crucifigi" (เรากำลังไปกรุงโรม เพื่อรับการตรึงกางเขนอีกครั้ง)
หลังจากนั้น เปโตรเปลี่ยนความคิด เพราะพระเยซูดึงสติเขาให้คิดว่า "เจ้าจะหนีไปไหน" ที่สุดแล้ว เปโตรไม่หนีแล้ว เขาเดินกลับไปกรุงโรม และไปรับการตรึงกางเขนที่นั่น
นี่คือเรื่องที่ผุดขึ้นในความคิดผมหลายครั้งระหว่างที่หยุดไปเกือบ 1 ปี เวลาคิดจะเลิก มันจะมีคำพูดดังขึ้นมาว่า "จะไปไหน" เป็นประจำ นอกจากนี้ 1-2 เดือนที่ผ่านมา ผมเจอคนเยอะมาก ถามว่า "ไม่ทำ Pope Report แล้วเหรอ"
ผมไตร่ตรองหลายรอบและคิดว่า การที่ธุรกิจของผมไปได้ค่อนข้างดี มันน่าจะเกิดจากพระพรที่พระเจ้ามอบให้ ไม่แน่ใจว่า เกิดจากพระพรจากการทำ Pope Report หรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ เมื่อพระเจ้ามอบสิ่งที่ดีให้ เราต้องทำงานตอบแทนพระองค์ ขณะเดียวกัน การที่ลูกชายคนเล็กเริ่มหลับยาว ก็ยิ่งเน้นย้ำว่า ผมควรจะกลับมาทำให้งานที่ตัวเองสร้างขึ้นเมื่อปี 2002 เสร็จสิ้นลงไปด้วยตัวเอง
แต่การกลับมาครั้งนี้ ผมจะทำข่าวได้แบบสม่ำเสมอทุกคืนหรือไม่นั้น ผมไม่สามารถรับประกันได้ แต่จะ "พยายาม" ทำให้ได้ดีที่สุด เพื่อให้ทุกคนได้ติดตามข่าวพระสันตะปาปา
ส่วนคำพูดที่ผมบอกว่า "ผมกลับมาทำข่าวอีกครั้ง เพื่อจบงานที่ผมเริ่มขึ้น (I come to finish what I started)"
ผมวางแผนว่า จะทำหน้าที่นี้ไปจนจบสมณสมัยของสมเด็จพระสันตะปาปา ฟรังซิส เพราะเริ่มต้นตั้งแต่วันแรก ก็ควรจะทำให้จบจนวันสุดท้าย เหมือนที่ผมเคยทำข่าวตั้งแต่วันแรกของพระสันตะปาปา เบเนดิกต์ ที่ 16 นั่นเอง
