โป๊ปฟรังซิส - เวลาไปแก้บาป ต้องสำนึกในบาปที่ทำ ไม่ใช่ไปแก้บาปเหมือนเป็นภาระหน้าที่
- สมเด็จพระสันตะปาปา ฟรังซิส ทรงสอน เวลาเราไปแก้บาป เราต้องสำนึกผิดในบาป ไม่ใช่ไปแก้บาปเหมือนเป็นภาระที่ต้องทำ
- เพราะถ้าทำแบบนั้น มันไม่ต่างจาก "การซักแห้ง" ที่แค่นำบาปผิดออกจากตัวเราเท่านั้น แต่พอออกมา เราก็กลับมานินทาคนอื่นและทำบาปเหมือนเดิม
- ทรงชี้ ถ้าเราไม่มีความเข้าใจอย่างถ่องแท้เรื่องการให้อภัย เราก็จะไม่สามารถให้อภัยคนอื่นได้เลย
- ทรงถาม พระเจ้าให้อภัยเราทุกคน แล้วทำไมเราให้อภัยคนอื่นไม่ได้ล่ะ
ช่วงเช้าวันอังคารที่ 21 มีนาคมที่ผ่านมา สมเด็จพระสันตะปาปา ฟรังซิส ทรงถวายมิสซาเช้าในวัดน้อยประจำหอพักซางตา มาร์ธา พระวรสารวันนี้ พระเยซูตรัสสอนว่า "เราไม่ได้บอกท่านว่าต้องยกโทษให้เจ็ดครั้ง แต่ต้องยกโทษให้เจ็ดสิบคูณเจ็ดสิบครั้ง"
พระสันตะปาปาทรงเทศน์สอนว่า
- การที่เราได้รับการยกโทษและการที่เราเข้าใจเรื่องการยกโทษ จะช่วยเราให้สามารถยกโทษให้คนอื่นได้ด้วย เหมือนตัวอย่างในพระวรสารที่เจ้าหนี้ซึ่งได้รับการยกหนี้จากกษัตริย์ แต่เขากลับไม่ยอมยกหนี้ให้กับเพื่อนของตนที่ติดเงินเขาอยู่ นี่คือตัวอย่างของคนที่ไม่เข้าใจธรรมล้ำลึกของการยกโทษให้กัน
- ถ้าพ่อถามทุกคนที่อยู่ที่นี่ว่า 'เราทุกคนเป็นคนบาปใช่ไหม' ทุกคนคงตอบว่า 'ใช่ครับ พระสันตะปาปา' แล้วทีนี้เราจะได้รับการอภัยโทษบาปได้อย่างไร บางคนอาจตอบว่า 'เราก็ต้องไปแก้บาป เราสารภาพบาปที่ทำ พระสงฆ์ก็อภัยโทษบาปของเรา จากนั้น เราสวดวันทามารีอาสามบทแล้วเดินออกมาด้วยความสงบในจิตใจ' ... ไม่เลย! ถ้าเป็นแบบนั้น คุณยังไม่เข้าใจนะ! เพราะคุณไปแก้บาปแค่เหมือนกับการไปทำธุรกรรมทางการเงินที่ธนาคารหรือไปทำงานออฟฟิศ คุณไม่ได้ไปแก้บาปด้วยความสำนึกผิดในบาปที่ทำ คุณเห็นคราบสกปรกบนความรู้สึกผิดชอบชั่วดี และเชื่อแบบผิดๆ ว่าห้องแก้บาปเป็นเหมือนกับการซักแห้งที่จะนำบาปผิดออกไปจากตัวคุณเท่านั้น ถ้าเป็นแบบนี้ คุณไม่สามารถรู้สึกถึงความอับอายต่อบาปที่ทำได้เลย ... ถ้าทำแบบนี้ คุณก็จะออกมาจากห้องแก้บาป แล้วเจอเพื่อน จากนั้น คุณก็เริ่มพูดซุบซิบนินทาคนอื่นเหมือนเดิม คุณก็กลับมาทำบาปอีกครั้ง
- พึงระลึกว่า ถ้าเราไม่มีความเข้าใจอย่างถ่องแท้เวลาที่เราได้รับการยกโทษ เราจะไม่สามารถยกโทษให้คนอื่นได้เลย ทัศนคติเช่นนี้จะส่งผลต่อเราเวลาที่ติดต่อเรื่องใดๆ กับคนอื่นด้วย การให้อภัยคือทุกอย่างแล้ว
- ดังนั้น ขอให้เราวอนขอพระหรรษทานสำหรับการเข้าใจเรื่องการยกโทษเจ็ดสิบคูณเจ็ดสิบครั้ง ขอให้เราวอนขอพระหรรษทานที่ทำให้เรารู้สึกผิดต่อบาปต่อหน้าพระเจ้า นี่คือพระหรรษทานอันยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง ... พระเจ้าให้อภัยเราทุกคน แล้วทำไมเราจะไม่ให้อภัยคนอื่นด้วยล่ะ
