โป๊ปฟรังซิส: "พระเจ้าประทับในตัวผู้อดอยาก ผู้ลี้ภัย และผู้ป่วย แล้วเราปฏิบัติกับคนเหล่านี้ดีหรือเปล่า"

สมเด็จพระสันตะปาปา ฟรังซิส ทรงแบ่งปัน หลายคนสงสัยว่า "มีคนอดอยาก คนที่ลี้ภัยจากสงคราม และคนที่ป่วยอย่างทรมาน แล้วพระเจ้าอยู่ที่ไหนกัน" คำตอบคือ "พระเจ้าอยู่ในคนเหล่านี้ พระองค์ทรงร่วมทุกข์ไปกับเขา" แต่สิ่งสำคัญคือเราดูแลและปฏิบัติต่อคนเหล่านี้อย่างดีหรือเปล่า เพราะวันสุดท้าย เราจะถูกตัดสินดังที่พระเจ้าสอนว่า "ทุกสิ่งที่ท่านทำต่อพี่น้องผู้ต้อยต่ำ ท่านก็ทำต่อตัวเราเอง" ทรงย้ำ เยาวชนต้องอย่าดำเนินชีวิตแบบครึ่งๆ กลางๆ ต้องกล้ารับใช้เพื่อนมนุษย์ที่ตกทุกข์ได้ยาก







ช่วงเย็นวันศุกร์ที่ 29 กรกฎาคมที่ผ่านมา สมเด็จพระสันตะปาปา ฟรังซิส ทรงร่วมพิธีเดินรูป 14 ภาคกับเยาวชนประมาณ 1 ล้านคนในงานเยาวชนโลก ณ สวนสาธารณะโบลเนีย เมืองคราครูฟ ประเทศโปแลนด์

สำหรับบทแบ่งปันในพิธีนี้ พระสันตะปาปาตรัสสอนเยาวชนว่า

- 'ถ้าปีศาจอยู่ในโลก แล้วพระเจ้าอยู่ไหน ถ้าคนอดอยาก ไร้ที่อยู่อาศัย ต้องลี้ภัย ต้องตายเพราะความรุนแรง ต้องป่วยอย่างทรมาน สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น แล้วพระเจ้าอยู่ไหน' นี่เป็นคำถามที่พูดกันตรงๆ เลยว่าไม่มีคำตอบ เราทำได้แค่เพียงมองไปยังพระเยซูแล้วทูลถามพระองค์ คำตอบของพระเยซูก็คือ 'พระเจ้าอยู่ในตัวคนเหล่านี้' พระองค์ทรงทนทุกข์อยู่ในพวกเขา พระองค์ทรงร่วมเป็นหนึ่งเดียวกับพวกเขาเสมือนกายเดียวกัน

- คืนนี้เอง พระเยซูและพวกเราที่ร่วมเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ จะต้องเข้าไปโอบกอดพี่น้องจากซีเรียที่ต้องลี้ภัยสงคราม พวกเราต้อนรับพวกเขาด้วยความรักและมิตรภาพ พวกเราทุกคนถูกเรียกมาเพื่อรับใช้พระเยซูผู้ทรงถูกตรึงบนไม้กางเขน ซึ่งประทับอยู่ในตัวของผู้ที่ถูกปฏิบัติว่าเป็นส่วนเกินของสังคม ผู้พิการ ผู้อดอยาก ผู้ถูกจองจำ ผู้ถูกเบียดเบียนข่มเหง และผู้ลี้ภัยทุกคน

- พระเยซูทรงอธิบายหลักการที่เราจะถูกตัดสินไว้แล้ว นั่นคือ 'ทุกสิ่งที่ท่านทำต่อพี่น้องผู้ต้อยต่ำ ท่านก็ทำต่อตัวเราเอง' ดังนั้น เราต้องต้อนรับผู้ที่ตกทุกข์ได้ยากทุกคน นี่ไม่ใช่เรื่องปั้นแต่งขึ้นมา แต่มันเป็นงานแห่งความเมตตาของคริสตชน

- มนุษยชาติในทุกวันนี้จำเป็นต้องมีคนที่ไม่ปรารานาการดำเนินชีวิตแบบครึ่งๆ กลางๆ เยาวชนต้องกล้าดำเนินชีวิตอย่างอิสระในการรับใช้เพื่อนมนุษย์ที่ยากไร้และด้อยโอกาส เราต้องดำเนินชีวิตตามแบบพระคริสตเจ้าผู้ทรงมอบพระองค์เองทั้งครบเพื่อความรอดพ้นของมนุษยชาติ ทางแห่งกางเขนไม่ใช่หนทางของความเศร้าโศก แต่เป็นหนทางแห่งความหวัง และพ่อก็หวังว่า ลูกทุกคนจะเป็นผู้หว่านเมล็ดพันธุ์ความหวังให้กับโลก

- เยาวชนที่รัก ในวันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์ บรรดาอัครสาวกแยกย้ายกันไปด้วยความเศร้าอย่างถึงที่สุด พวกเขาหลงลืมความหมายแท้จริงของกางเขน พ่อจึงอยากถามลูกทุกคน และขอให้ลูกตอบเงียบๆ ในใจตัวเองว่า เย็นวันนี้ ลูกจะกลับไปที่พักด้วยความเศร้าหรือเปล่า

Comments