โป๊ปฟรังซิส: "การภาวนาที่ดีที่สุดคือการภาวนาขอพระเจ้าให้อภัยคนที่ทำผิดต่อเรา"
สมเด็จพระสันตะปาปา ฟรังซิส ทรงสอน บทข้าแต่พระบิดาคือเสาหลักของชีวิตภาวนา เวลาสวด เราต้องเริ่มด้วยบทนี้ เพราะทุกจังหวะสำคัญในชีวิตพระเยซู พระองค์ก็เรียกหาพระบิดาก่อนเสมอ ทรงเตือนสติ ถ้าเราไม่รู้สึกถึงการเป็นลูกของพระ แล้วเราสวดบทข้าแต่พระบิดา บทสวดนี้จะเป็นเหมือนการท่องจำมากกว่า ทรงย้ำ การภาวนาที่ดีที่สุดคือการภาวนาขอพระเจ้าให้อภัยคนที่ทำผิดต่อเรา ไม่ใช่ภาวนาขอให้พระเจ้าลงโทษเขา
ช่วงเช้าวันพฤหัสบดีที่ 16 มิถุนายนที่ผ่านมา สมเด็จพระสันตะปาปา ฟรังซิส ทรงถวายมิสซาเช้าในวัดน้อยประจำหอพักซางตา มาร์ธา พระวรสารวันนี้เป็นเหตุการณ์ที่พระเยซูทรงสอนให้สวดบทข้าแต่พระบิดา
พระสันตะปาปาทรงแบ่งปันว่า
- พระเยซูทรงเรียกหา 'พระบิดา' อยู่เสมอในช่วงเวลาสำคัญๆ หรือจะเป็นช่วงเวลาของการเผชิญกับการทดลองในชีวิตของพระองค์ เราก็ควรเป็นเช่นนั้น เพราะพระบิดาทรงรู้ถึงสิ่งที่เราต้องการก่อนที่เราจะเอ่ยปากขอพระองค์ด้วยซ้ำ พระบิดาคือพ่อผู้ฟังเราแบบเงียบๆ เหมือนที่พระเยซูทรงแนะนำให้เราสวดขอพระบิดาแบบเงียบๆ นั่นแหละ
- โดยอาศัยพระบิดา เราจึงได้รับอัตลักษณ์การเป็นลูกของพระเจ้า เมื่อเราพูดว่า 'พระบิดา' นี่คือการไปยังรากเหง้าของอัตลักษณ์เราเลยทีเดียว กล่าวคือ อัตลักษณ์ความเป็นคริสตชนคือการเป็นลูกของพระบิดา และนี่คือพระหรรษทานจากพระจิต ไม่มีใครพูดว่า 'พระบิดา' โดยปราศจากพระหรรษทานของพระจิต พระบิดาคือคำที่พระเยซูทรงใช้ในทุกช่วงสำคัญของชีวิตพระองค์
- อย่างไรก็ตาม พ่ออยากเตือนสติพวกเราทุกคนว่า ถ้าหากเราไม่รู้สึกถึงการเป็นลูกของพระเจ้าลูกของพระบิดา แล้วเราเอ่ยบทสวดข้าแต่พระบิดาล่ะก็ บทสวดนี้ก็จะเป็นเหมือนบทสวดแบบท่องจำมากกว่า มันเป็นการสวดแบบคนที่ไม่เชื่อในพระเจ้า พ่อขอเน้นย้ำว่า บทสวดข้าแต่พระบิดาคือเสาหลักของชีวิตภาวนาของเรา ถ้าเราไม่สามารถเริ่มต้นการภาวนาด้วยการเรียกหาพระบิดา การภาวนาของเราก็ไม่ไปไหนทั้งสิ้น
- อีกสิ่งหนึ่งของการสวดข้าแต่พระบิดาคือการให้อภัยคนอื่น บทสวดนี้จะทำให้เรารู้สึกถึงความเป็นพี่น้องกัน ไม่ใช่ทำให้เราเป็นเหมือนกาอินที่ฆ่าน้องชายของตัวเอง ดังนั้น จึงเป็นเรื่องสำคัญมากที่จะต้องให้อภัย
- สุดท้าย การภาวนาที่ดีที่สุดคือการภาวนาขอพระเจ้าเพื่อให้อภัยทุกคนและให้อภัยบาปผิดต่างๆ มันเป็นการดีที่เราจะตรวจสอบความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของตนเอง ขอให้เราวอนขอพระบิดาให้อภัยคนที่ทำผิดต่อเรา ไม่ใช่แช่งพวกเขา
ช่วงเช้าวันพฤหัสบดีที่ 16 มิถุนายนที่ผ่านมา สมเด็จพระสันตะปาปา ฟรังซิส ทรงถวายมิสซาเช้าในวัดน้อยประจำหอพักซางตา มาร์ธา พระวรสารวันนี้เป็นเหตุการณ์ที่พระเยซูทรงสอนให้สวดบทข้าแต่พระบิดา
พระสันตะปาปาทรงแบ่งปันว่า
- พระเยซูทรงเรียกหา 'พระบิดา' อยู่เสมอในช่วงเวลาสำคัญๆ หรือจะเป็นช่วงเวลาของการเผชิญกับการทดลองในชีวิตของพระองค์ เราก็ควรเป็นเช่นนั้น เพราะพระบิดาทรงรู้ถึงสิ่งที่เราต้องการก่อนที่เราจะเอ่ยปากขอพระองค์ด้วยซ้ำ พระบิดาคือพ่อผู้ฟังเราแบบเงียบๆ เหมือนที่พระเยซูทรงแนะนำให้เราสวดขอพระบิดาแบบเงียบๆ นั่นแหละ
- โดยอาศัยพระบิดา เราจึงได้รับอัตลักษณ์การเป็นลูกของพระเจ้า เมื่อเราพูดว่า 'พระบิดา' นี่คือการไปยังรากเหง้าของอัตลักษณ์เราเลยทีเดียว กล่าวคือ อัตลักษณ์ความเป็นคริสตชนคือการเป็นลูกของพระบิดา และนี่คือพระหรรษทานจากพระจิต ไม่มีใครพูดว่า 'พระบิดา' โดยปราศจากพระหรรษทานของพระจิต พระบิดาคือคำที่พระเยซูทรงใช้ในทุกช่วงสำคัญของชีวิตพระองค์
- อย่างไรก็ตาม พ่ออยากเตือนสติพวกเราทุกคนว่า ถ้าหากเราไม่รู้สึกถึงการเป็นลูกของพระเจ้าลูกของพระบิดา แล้วเราเอ่ยบทสวดข้าแต่พระบิดาล่ะก็ บทสวดนี้ก็จะเป็นเหมือนบทสวดแบบท่องจำมากกว่า มันเป็นการสวดแบบคนที่ไม่เชื่อในพระเจ้า พ่อขอเน้นย้ำว่า บทสวดข้าแต่พระบิดาคือเสาหลักของชีวิตภาวนาของเรา ถ้าเราไม่สามารถเริ่มต้นการภาวนาด้วยการเรียกหาพระบิดา การภาวนาของเราก็ไม่ไปไหนทั้งสิ้น
- อีกสิ่งหนึ่งของการสวดข้าแต่พระบิดาคือการให้อภัยคนอื่น บทสวดนี้จะทำให้เรารู้สึกถึงความเป็นพี่น้องกัน ไม่ใช่ทำให้เราเป็นเหมือนกาอินที่ฆ่าน้องชายของตัวเอง ดังนั้น จึงเป็นเรื่องสำคัญมากที่จะต้องให้อภัย
- สุดท้าย การภาวนาที่ดีที่สุดคือการภาวนาขอพระเจ้าเพื่อให้อภัยทุกคนและให้อภัยบาปผิดต่างๆ มันเป็นการดีที่เราจะตรวจสอบความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของตนเอง ขอให้เราวอนขอพระบิดาให้อภัยคนที่ทำผิดต่อเรา ไม่ใช่แช่งพวกเขา
Comments
Post a Comment