สารเตือนใจ "ความชื่นชมยินดีแห่งความรัก" ย้ำ คาทอลิกหย่าร้างและไปแต่งงานใหม่ ไม่ได้ถูกขับออกจากพระศาสนจักร

วันนี้ (ศุกร์ที่ 8 เมษายน 2016) วาติกันเปิดตัวสารเตือนใจของสมเด็จพระสันตะปาปา ฟรังซิส ซึ่งเป็นการใช้ข้อมูลเชิงลึกที่ได้รับจากการประชุมสมัชชาพระสังฆราชคาทอลิก เรื่องครอบครัว (Post-Synodal Apostolic Exhortation) เมื่อเดือนตุลาคม 2015 มาเป็นแนวทางในการอภิบาลชีวิตครอบครัวและการแต่งงาน งานนี้ พระคาร์ดินัล คริสโตฟ โชนบอร์น พระอัครสังฆราชแห่งเวียนนา ประเทศออสเตรีย เป็นผู้แถลงรายละเอียด

สารเตือนใจนี้ มีชื่อว่า "ความชื่นชมยินดีแห่งความรัก" (Amoris Laetitia) มีความหนา 264 หน้า ประกอบไปด้วย 9 บท และ 325 หัวข้อ

ต้องขอย้ำว่า สารเตือนใจนี้ พระสันตะปาปา "ยังคงเน้นย้ำและไม่เปลี่ยนแปลง" หลักคำสอนพระศาสนจักรเรื่องการแต่งงานระหว่างชายและหญิง ส่วนเนื้อหาหลักๆ เป็นอย่างไรนั้น ผมขอสรุปข้อหลักๆ แล้วกันครับ เพราะต้นฉบับยาวมาก อ่านและเก็บใจความสำคัญเท่าที่ได้ ตามแบบฉบับ "ฆราวาส" ไปก่อนแล้วกันครับ 

สิ่งที่ Pope Report เก็บมาได้จากสารนี้ ได้แก่

1) คาทอลิกที่หย่าร้างและไปแต่งงานใหม่ ต้องได้รับการรวมเข้าไว้อย่างสมบูรณ์แบบในพระศาสนจักร พวกเขาควรได้รับความรู้สึกว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของพระศาสนจักร พวกเขาไม่ได้ถูกขับไล่ออกจากพระศาสนจักรและไม่ควรถูกปฏิบัติเช่นนั้น (ข้อ 243)

2) บรรดาคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ต้องได้รับการเข้าใจและยอมรับในพระศาสนจักร (ข้อ 49) พระศาสนจักรต้องไม่ตัดสินลงโทษพวกเขากับสภาวะเช่นนี้ พระศาสนจักรต้องไม่เอาหินทุ่มพวกเขาเด็ดขาด

3) การแต่งงานต้องเป็นระหว่างชายกับหญิงเท่านั้น และทั้งสองไม่สามารถแยกออกจากกันได้ (ข้อ 62)

4) ส่วนการแต่งงานของคนรักเพศเดียวกัน พระศาสนจักรไม่ยอมรับว่าเป็นการแต่งงาน (ข้อ 52)

5) อย่างไรก็ตาม คนรักเพศเดียวกัน ต้องได้รับการเคารพ แม้ว่า การแต่งงานของคนรักเพศเดียวกันในพระศาสนจักรจะไม่ได้รับการอนุญาต แต่เหนือสิ่งอื่นใด พวกเขาและเธอต้องได้รับการเคารพถึงศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ รวมถึงต้องได้รับการปฎิบัติอย่างดี เราต้องไม่แสดงเครื่องหมายถึงการกีดกันและแบ่งแยกต่อพวกเขา (ข้อ 250)

6) พระศาสนจักรต้องเข้าใจสถานการณ์ของครอบครัว ต้องเข้าใจในบริบทตัวบุคคลว่ามันมีความสลับซับซ้อนมากแค่ไหน พระสงฆ์และผู้อภิบาลต้องหลีกเลี่ยงการตัดสินพิพากษาใดๆ ที่ไม่ได้คำนึงถึงความซับซ้อนของสถานการณ์อันหลากหลายที่สัตบุรุษกำลังเผชิญ แต่เราต้องใส่ใจว่า สัตบุรุษต้องเผชิญกับความเจ็บปวดจากสถานการณ์เหล่านั้นอย่างไร (ข้อ 296) ควรหลีกเลี่ยง การมองว่าทุกอย่างมีแค่สีขาวกับดำ (ข้อ 305) เพราะมันคือการปิดประตูให้กับพระหรรษทานของพระเจ้า

7) การกระจายอำนาจให้พระสังฆราชประจำสังฆมณฑล จัดการแก้ไขปัญหา เพราะแต่ละประเทศหรือภูมิภาคต่างๆ อาจมีทางแก้ปัญหาได้ดีกว่าวิธีการของส่วนกลาง แผนอภิบาลในประเทศหนึ่ง อาจไม่เหมาะกับอีกประเทศหนึ่งก็ได้ (ข้อ 3)

อ่านสารเตือนใจตัวต้นฉบับได้ที่นี่ (วาติกัน)